Ik heb Jan, mijn nex (narcistische ex), ontmoet op de tennisclub. Ik was op dat moment nog getrouwd. Mijn huwelijk liep slecht, mijn ex-man was seksverslaafd.

Jan had een vlotte babbel, zag er goed uit en ik hunkerde naar liefde. Hij was mijn reddende engel. De meeste mensen hadden een hekel aan hem, hij had een grote mond en kon nogal tactloos uit de hoek komen. Maar dat weet ik aan zijn onzekerheid.

Dat er iets niet klopte had ik nochtans al snel door. Ik had twijfels, nam zelf contact op met zijn ex-vriendin, die me ten stelligste aanraadde de benen te nemen. Helaas was het kwaad al geschied. Terug naar mijn ex-man kon niet meer. Jan beloofde me gouden bergen en we gingen samenwonen.

Hij had een moeilijke jeugd achter de rug, zijn moeder was allerminst een prettige vrouw, maar met mijn liefde zou ik hem wel gelukkig maken.

De ellende begon toen hij vluchtgedrag bleek te hebben. In de 20 jaar dat we samen waren is hij zeker 40 keer weggeweest. Hij zag het niet meer zitten, had ruimte nodig en vertrok, mij als een hoopje puin achterlatend. Dan volgden de stiltebehandelingen. Maar hij kwam telkens weer terug en ik trapte er ook iedere keer weer in. Toen ik erachter kwam dat hij vreemd ging, heb ik hem aan de deur gezet. Twee weken later stond hij weer huilend op de stoep.

Jan wilde heel graag vader worden, zelf had ik niet echt een kinderwens. Ik gaf er toch aan toe en we kregen een dochter met het syndroom van Down. Ook toen ging het ‘vluchten’ gewoon door. Hij verwees hiervoor naar zijn jeugd. De torenhoge verwachtingen van zijn moeder waren er de oorzaak van. Later bleek dat ook zijn moeder het gezin met 4 kinderen vaak in de steek liet. De vader van Jan nam de zorg dan over en ook hij nam haar telkens terug.

Jan was behoorlijk agressief en toonde geen empathie, hij was alleen met zichzelf bezig. Zijn geluk stond voorop.

Mijn valkuil was onze dochter. Ik had bij haar geboorte de belofte gemaakt dat ze geen gescheiden ouders zou krijgen en een fijne jeugd zou beleven (wat wij beide niet gehad hebben). Ik bleef dus proberen en volhouden. Ik pikte alles voor de lieve vrede.

Een narcist kan het niet verdragen dat je ook eens zwak of ziek bent en aandacht nodig hebt Dus toen ik een operatie moest ondergaan, had ik hem voorgesteld nadien meteen naar ons vakantiehuisje te gaan. Hij zou dan lekker naar het strand kunnen gaan terwijl ik uitrustte.

Daar eenmaal aangekomen vroeg ik hem om gelijk de boodschappen in de koelkast te leggen, het was buiten 30 graden. Hij ging volledig uit zijn dak. Ik ben dan maar naar huis gereden. Ik heb hem de eerstkomende zes weken niet gehoord.

Toen hij failliet ging werd hij zwaar agressief. Ik had er genoeg van en vroeg de scheiding aan. Hij liet zich echter niet zomaar buiten zetten. Pas met toen ik met behulp van een urgentieverklaring snel een huis toegewezen kreeg, kreeg ik rust.

Het volgende gevecht ging over onze dochter. Die wou hij om het weekend zien. Om haar daarna op een eerste date mee te nemen en er ook mee te blijven slapen bij zijn date.

Na de relatie heb ik psychische hulp gezocht en anti-depressiva geslikt. Ook na de scheiding stond hij regelmatig terug voor de deur. Ik heb te lang geloofd wat hij verkondigde. Hij kon niet zonder ons, zou hulp zoeken, maar uiteindelijk gebeurde er niets. Ik zat steeds weer te wachten op de klik bij hem. Dat hij uiteindelijk zou gaan beseffen dat hij bij ons hoorde. Maar het enige waar het om draaide was geld. Hij heeft me financieel gebruikt omdat ik niet failliet was. Hij kon er ook niet bij dat ik de scheiding in gang gezet had. Want zo erg was het toch ook weer niet…

Ik heb na onze scheiding twee korte relaties gehad. Dat verwijt hij mij nu nog steeds, terwijl nex alles van Tinder rechtstreeks downloadde naar het restaurant en zijn bed.

Voor onze dochter had hij echter niet de middelen om alimentatie te betalen. Als ik hem belde en zei dat ze hem zo mistte kreeg ik als antwoord ‘geen behoefte aan’.

Dit blijft een heel moeilijk punt voor mij. Mijn psycholoog zegt voortdurend ‘jij mag nu voor jezelf kiezen, verbreek elk contact hij heeft genoeg kansen gehad’, maar als mijn dochter hem ziet is ze weer zo blij, het blijft wel haar vader.

Ik twijfel heel vaak of hij wel van haar houdt, ik vermoed dat de reden van zijn bezoek eerder mij in de gaten houden is.

Ik ben inmiddels drie jaar gescheiden en veel sterker geworden. Heb mijn leven weer op de rit, samen met mijn dochter. Ik ben zelf met de anti-depressiva gestopt omdat deze rechtstreeks aan hem gerelateerd waren. Die zwakte gunde ik hem niet.

Na 10 jaar heb ik weer contact met mijn broer. Hij stuurde mij als eerste een bericht toen hij hoorde dat ik eindelijk echt van hem af was. Mijn dochter wordt 20 dus ze mag nu zelf kiezen wat ze wil, maar ik zal haar altijd beschermen tegen haar eigen vader. Door haar handicap is ze niet in staat te zien wie haar vader echt is, ze houdt onvoorwaardelijk van hem en dus zal ik nooit rust hebben.

Mijn boodschap naar de buitenwereld is: een narcist verandert NOOIT.

Ik ben nu eindelijk zo ver dat ik hem doorheb, dat heeft helaas heel lang geduurd. Verdiep je in de pathologie en besef dat ze je nooit gelukkig zullen maken.