Ik geniet met volle teugen van een weekendje aan zee. Samen met een vriendin verblijven we in het mooie appartement van haar ouders.

De zon en de zilte zeelucht zorgen voor een frisse toevoer van positiviteit en energie, en dat kan ik wel gebruiken na de woelige en pijnlijke episode met Peter-Jan. De afgelopen twee maanden waren vervuld met veel verdriet en ongeloof. Sinds een week of twee, gaat het eindelijk wat beter met me.

In het restaurant waar mosselen dé specialiteit van het huis zijn, krijgen Charline en ik een tafeltje buiten toegewezen. De palmen, grassen en de witte gevel geven de tuin een Ibiza look. Ik voel me ontspannen en blij.

Aan het tafeltje naast ons, is het een drukke bedoening. Een aantal mannen in pak hebben duidelijk iets te vieren. Als ik nieuwsgierig een blik werp op het gezelschap, stokt mijn adem. De man die met zijn rug naar ons toezit, is Peter-Jan. Ik herken de contouren van zijn rug. Zijn stevige schouders, het kraakwitte overhemd met de manchetknopen waar hij zo aan gehecht is. Mijn hart slaat een tel over.

Ik twijfel tussen opstaan en blijven, en het lijkt wel of zijn aanwezigheid-nauwelijks drie meter verder-mijn lichaam en hoofd compleet tilt laten slaan. Als de kelner onze fles wijn brengt, drink ik in één teug het glas leeg. ‘Zo’n dorst?’, zegt Charline. Ik fluister ‘Peter-Jan zit aan de tafel naast ons.’

Als het hoofdgerecht komt, zit het feestvierende groepje aan de koffie. Ik probeer na te denken hoe ik me uit de voeten kan maken voor ze afrekenen en vertrekken. Ik wil geen confrontatie. De mosselen werk ik op automatisch piloot naar binnen. Ik proef en smaak niks.

Terwijl ik de laatste hap neem, voel ik een hand op mijn schouder. De warmte van zijn hand schroeit doorheen mijn bloesje. Ik weet en voel gewoon dat hij het is.

‘Wat een verrassing jou hier te zien’, als ik naar hem opkijk boren zijn ogen zich diep door de mijne. Een glimlach speelt om zijn mond. Zelfverzekerd torent hij boven me uit. Het lijkt alsof de rollen omgedraaid zijn, ik voel me ongemakkelijk, terwijl ik degene ben die bedrogen werd. Voor ik iets kan zeggen, wenst hij ons een fijne avond en weg is hij.

Als ik in bed lig, voel ik me nog steeds verward. Waarom heb ik niet krachtiger gereageerd. Waarom heb ik niets gezegd. Ik voel me zwak en ben in mezelf teleurgesteld.

Mijn telefoon trilt. Vol verbazing kijk ik naar het scherm. Ik zie zijn naam prijken in een mail gestuurd naar mijn werkadres, zonder onderwerp. Eén korte zin is de inhoud:

‘Je zag er smoking hot uit. Ik mis je.’

STELLA NOVA Coaching behoudt alle intellectuele eigendomsrechten met betrekking tot deze site en de daarop weergegeven informatie. Niets uit deze website mag op enigerlei wijze worden overgenomen zonder toestemming. ©