Tijdens het kuieren in een naburige stad, liep ik Isabelle tegen het lijf. Ze vroeg me de weg naar het centrum en onze babbel mondde uiteindelijk uit in een lunch. Omdat het restaurant waar we zaten nogal prijzig was, en ze tijdens de ontmoeting aangaf nog te studeren, stelde ik haar gerust en gaf ik aan de rekening te zullen betalen. Ik was overrompeld door haar charmes en haar oprechte interesse in mij. Ze vertelde mij dat ze voor kleuterleidster studeerde. Ik vertelde haar moeiteloos over mijn leven, en sprak over zaken die normaal nooit aan bod zouden komen bij een eerste ontmoeting.

Isabelle kwam innemend, intelligent, sympathiek en joviaal over. Na de heerlijke maaltijd praatten we nog wat verder in een trendy koffiebar, totdat ze haar arm over mijn schouder legde en me innig begon te kussen. Ik wist niet wat ik meemaakte, want na de breuk met mijn ex was ik al een aantal jaar single. Ik kon niet weerstaan aan haar sensuele blik en we belandden nog diezelfde dag in bed.

Tijdens het afscheid, vroeg ik haar om nogmaals af te spreken. ‘Zeker, want je bent een lieve gast’, antwoordde ze. Isabelle had mij verteld dat ze heel haar jeugd zwaar gepest geweest was en dat ze best een moeilijk leven achter de rug had. De dagen erna bleef de passie van deze ‘eerste date’ bij mij nazinderen. Ik liep op wolkjes. Dat had ik al heel lang niet meer meegemaakt. Isabelle was moeilijk te bereiken en had het heel druk met haar studies. Een maand later kwam de tweede ‘date’. In de tijdspanne tussen de eerste en de tweede date dacht ik zo goed als constant aan haar. De tweede date verliep nog een stuk hartstochtelijker dan de eerste afspraak.

Ze droomde van een gezin met vier kinderen en een groot huis met een mooie tuin. Ze vertelde dat ze geen uitgaanstype was en dat ze graag alleen was. Isabelle leek het verlengde van mijn persoonlijkheid te zijn. We hadden zo veel gemeenschappelijk. Wat een droomvrouw!

Ik was van oordeel dat Isabelle mijn zielsverwante was en dat niemand of niets onze liefde in de weg kon staan. Bij de daaropvolgende dates sprak Isabelle keer op keer uit dat ze mij doodgraag zag. De euforie van onze afspraakjes bleef bij mij telkens dagenlang hangen. Mijn werkprestaties schoten de lucht in. Het leek alsof alles wat ik aanraakte in goud veranderde. Isabelle had een ongelooflijke positieve invloed op mij en mijn omgeving was het unaniem eens dat ik straalde. Toen we vijf maanden aan het daten waren wilde ik haar dolgraag aan mijn ouders voorstellen.

Haar altijd goedlachse blik maakte plots een ommezwaai van 360 graden.

Ze zei heel resoluut dat ze geen ouders bij onze relatie wou betrekken. Ik had mijn moeder al meermaals over haar verteld en ik verlangde er naar haar voor te stellen. Isabelle drong er op aan hiermee te wachten tot de volgende zomer, omdat ze dan afgestudeerd zou zijn. Dit was volgens haar de ideale periode, om onze liefde kenbaar te maken aan onze families. Ik had geduld.

Ze gaf mij meermaals te kennen dat ze nog nooit iemand als mij ontmoet had, ik voelde haar zo goed aan en ik kon zo geduldig luisteren. Al haar vorige partners waren players. Ze zei dat ze het jammer vond dat ze mij niet eerder ontmoet had, want dat zou haar veel miserie bespaard hebben. Het deed mij ongelooflijk veel plezier dat ik zo veel voor haar kon betekenen.

Alhoewel ik dolverliefd was, begon ik me na vijf maanden toch vragen te stellen. Ik vond het bijvoorbeeld vreemd dat ze nooit in haar woonplaats wou afspreken en dat ze haar privé-leven zo van mij afschermde. Wanneer ik haar daar vragen over stelde, werd ze plots een andere vrouw. Ze verweet mij beklemmend en opdringerig te zijn. Zolang ik geen diepere vragen stelde, was ze een sensuele, charmante vrouw. Maar telkens ik verder probeerde te graven in haar privé-leven klapte ze volledig dicht. Het ene moment vreeën we de sterren van de hemel, terwijl ik haar het andere moment niet mocht aanraken. Het werd me stilaan duidelijk dat Isabelle feilloos van diva naar ijskoningin kon switchen. Dat zinde mij niet en zette mij aan het piekeren. Ik was zo enorm ingepalmd door haar charmes dat ik besloot om geduldig te zijn. Die houding zou wel veranderen.

Maar er kwam geen verandering.

De seks werd week na week onstuimiger, maar het spel van aantrekken en afstoten werd week na week ook heftiger. Zo verklaarde ze me die zomer de liefde, en wilde ze zo snel mogelijk met mij trouwen.

Drie dagen na haar oprechte liefdesverklaring besloot ze plots, mij nooit meer te willen zien, omdat ik niet tot haar privé-leven behoorde en ze nooit naar mijn regio zou verhuizen. Ik probeerde haar nog te overhalen om van mening te veranderen, maar haar ijskoude blik verraadde alles.

Ik was emotioneel diep geraakt door de onverwachte afwijzing. Ik was ziek van verdriet. Ik kon het niet vatten dat ik na haar liefdesverklaring, drie dagen later abrupt het deksel op mijn neus kreeg. Ik dacht dat haar ouders haar overhaald hadden met mij te breken, omdat ze haar studies moest afmaken. Ze had immers tweede zit en ik zou haar misschien teveel afleiden. Er spookten honderden gedachten door mijn hoofd. Ik ging er werkelijk aan kapot, want ik dacht dat ik de vrouw van mijn leven gevonden had.

Drie weken later contacteerde Isabelle mij en gaf toe dat ze zich vergist had. Ze zei dat ze een gast als mij onmogelijk kon laten gaan en ze wilde graag terug afspreken. Na ons blij weerzien was ik onmiddellijk haar afwijzing vergeten. We gingen gewoon verder met toekomstplannen maken. Ik was opnieuw volledig in de ban van Isabelle.

Af en toe gaf ze aan, dat ze niet meer geloofde in de goedheid van anderen en dat ze heel weinig mensen vertrouwde. Dat zette mij ertoe aan, om haar extra aan te tonen dat ik anders was dan de rest en dat ze altijd op mij kon rekenen. Ik deed heel hard mijn best om in haar gratie te vallen.

Ik begon stilaan verslaafd te raken aan Isabelle. Zij was de vrouw die alle andere vrouwen overbodig maakte. De weken gingen voorbij en ik verlangde ernaar om eens met haar af te spreken in haar woonplaats. Dit bleef echter een heikel punt, want ik maakte ‘geen deel uit’ van haar privé-leven. Aan de ene kant wou Isabelle trouwen en kinderen met me krijgen, maar aan de andere kant moest onze relatie verlopen volgens haar wetten. Ik deed geen pogingen meer om in te dringen in Isabelle’s ‘privé-leven’, omdat ik haar niet wou verliezen. Ik schikte mij volledig naar haar wensen, want ik kon mij geen leven voorstellen zonder haar knuffels, lieve woorden en tedere kussen. Ik besefte heel goed dat ik haar grenzen niet mocht overschrijden, want ze kon plots compleet wisselen qua emoties. Ze leek wel een emotionele kameleon.

Na ruim een jaar, voelde ik dat we geen vooruitgang meer boekten. Ze bleef haar privé-leven afschermen en ze bleef mij bij momenten aantrekken om me dan kort daarna terug af te stoten. Ik dacht dat ik gelukkig was, maar diep van binnen werd ik heel onzeker door deze situatie.

Isabelle wou onze toekomstplannen uitstellen om een nieuwe studie aan te gaan. Ik wist echt niet meer wat ik aan haar had, ze leek een ongeleid projectiel. Ik had de hoop op een standvastige relatie met haar opgegeven, want ik wist nooit wat te verwachten wanneer ik met haar afsprak. Ten einde raad besloot ik om een vriendin van haar te contacteren. Die had ik heel kort even ontmoet, toen we samen koffie dronken.

Ze vertelde me dat Isabelle veel problemen had met haar dochter. Ik schrok, want Isabelle had mij nooit verteld dat ze een dochter had. Ik was kwaad op mezelf dat ik zo naïef geweest was, maar ondanks alles voelde ik nog veel liefde voor haar. Ik had meer dan ooit het gevoel dat ik haar moest helpen. Bij de volgende ontmoeting bekende ze inderdaad een dochter te hebben. Ik kwam toen ook te weten dat Isabelle helemaal niet studeerde, maar dat ze werkte als verkoopster. Het kwam erop neer dat alles wat ik in het eerste anderhalf jaar van onze relatie over Isabelle dacht te weten, een leugen was. Ze smeekte me om haar een tweede kans te geven. Ik twijfelde aanvankelijk, maar uiteindelijk zwichtte ik voor haar charmes. Nu ik de waarheid wist, konden we beter aan een toekomst werken. Dat dacht ik tenminste. Er kwamen nog meer leugens aan het licht. Naam, leeftijd, geboortedatum. Dit gaf voor mij de doorslag. Het was game over wat mij betrof. Ik hield voet bij stuk, want ik wou haar nu echt zelf niet meer zien.

Helaas kon ik het ook deze keer niet volhouden. Ze bleef me aantrekken en afstoten.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik Isabelle moest helpen, maar ik begon langzaam aan te beseffen dat ik haar niet kon helpen.

De leugens bleven zich opstapelen. Ze zei niet op Facebook te zitten, maar bleek er toch een account te hebben. Ik ontdekte ook dat ze gedurende al die tijd met mij, daarnaast ook een relatie had met iemand uit haar eigen omgeving. Dit was dus ook de reden waarom ik niet werd voorgesteld aan haar ouders.

Op haar Facebook account ontdekte ik ook foto’s van haar en haar vriend, een dolverliefd koppel. Na grondig onderzoek kwam ik er ook achter dat ze er meerdere seksuele partners op nahield. Naargelang de man waarmee ze omging, speelde ze telkens een andere rol. Wanneer ze met een hardrocker uitging deed ze zichzelf voor als een fan van dit muziekgenre. Wanneer ze omging met iemand die geïnspireerd was door spiritualiteit deed ze zichzelf voor als een spiritueel iemand.

Wat er ook verkeerd liep, Isabelle gaf altijd de schuld aan de anderen. Ze was volgens zichzelf altijd het grote slachtoffer. Ze kwam helaas nooit tot inzicht dat ze de fout bij zichzelf moest zoeken. Ik werd door de hele situatie met Isabelle ziek, ik was emotioneel zwaar uitgeput en kwam mijn bed niet meer uit.

Een paar maanden geleden, besloot ik na drie jaar, voor de allerlaatste keer af te spreken met Isabelle. Ik maakte haar duidelijk dat het nu echt wel de allerlaatste keer was dat we afspraken. Ze probeerde mij te manipuleren tot het laatste ogenblik, maar ik was op dat moment gelukkig geen vogel meer voor de kat. Exact twee weken nadat ik definitief met haar de banden doorbrak, begon ze een nieuwe relatie.

Ik heb in de maanden na de breuk met Isabelle, een zware emotionele terugval gehad. Door met veel mensen in mijn omgeving te praten en enkele keren af te spreken met een psychologe heb ik deze nare ervaring kunnen verwerken. Door Isabelle te helpen heb ik mezelf ziek gemaakt.

Inmiddels gaat het heel wat beter met mij. Ik heb nu een half jaar geen enkel contact meer met haar en dat zal definitief zo blijven. Sommige personen lijken op het eerste zicht charmant, maar eenmaal ze jou in hun machtsgreep hebben, misbruiken ze je zwakheden. Een narcist heeft de juiste voelsprieten om die menselijke zwaktes te ontdekken en er op in te spelen. Een narcist is meestal sluw, maar in veel gevallen toch niet zo intelligent als ze zich voordoen. Naar de buitenwereld tonen ze zich vaak als zorgzame personen met verantwoordelijkheidszin, maar dat is compleet fake. De narcist heeft geen identiteit en is vaak jaloers op sterke persoonlijkheden. Ze willen deze personen zo veel mogelijk emotioneel en financieel uitzuigen. Het leven en de liefde is voor hen een spel. Het is beter deze personen te mijden, maar vaak komt het inzicht dat je met een narcist te doen hebt, veel te laat.

Er is hoop, want ik ben ervan overtuigd dat iedereen kan herstellen van een narcist. Onthou dat niet jij het probleem bent, maar dat de narcist zodanig de omgeving kan manipuleren zodat het lijkt alsof de ander ziek is.

Het enige wat je kan doen wanneer je met een narcist te maken hebt, is deze persoon te negeren en alle mogelijke contact te verbreken. Een narcist kan echter zo goed manipuleren en acteren dat heel veel mensen (terug) in hun val zullen trappen. Onthou dat narcisten gevaarlijke personen zijn, want ze kunnen je zodanig beroven van je identiteit, dat je omgeving denkt dat jij de persoon bent die hulp nodig heeft. Het is een vicieuze cirkel én het is aan de slachtoffers van narcisme om te ontsnappen uit deze emotionele rollercoaster. Een narcist zal zich nooit zorgen maken wanneer een van zijn slachtoffers ten onder gaat of gezondheidsklachten krijgt ten gevolge van het emotioneel misbruik. Integendeel, de narcist zal zeggen dat het dankzij hem of haar is dat zijn slachtoffer erbovenop raakt.

Ik heb mijn best gedaan om Isabelle te helpen, maar het is gebleken dat al mijn moeite weinig tot niets opgebracht heeft. Het enige wat ik ermee kan doen, is lessen trekken voor de toekomst.

Om privacyredenen zijn namen in dit interview gewijzigd.