Naast het feit dat mijn leven niet over rozen liep, ben ik drie maal slachtoffer geworden van een narcist.

Alles bij elkaar geteld is het eigenlijk te veel voor een mens.

Nu ik 63 ben, kan ik het puin gaan ruimen. Beter laat dan nooit, het is wat het is.

Op mijn 19de werd ik verliefd op een collega.

We gingen samenwonen, en al snel ging ze ervoor zorgen dat ik in een isolement terecht kwam.

Ze werd ook steeds gewelddadiger, sloeg me en heeft me vreselijk emotioneel mishandeld.

Achteraf gezien ging het allemaal heel traag en geniepig. Als ik terugkijk begon het isoleren tegelijkertijd met het emotioneel mishandelen, of andersom.

Ik kreeg de eerste stiltebehandelingen en raakte ervan in de war, wist niet wat er gebeurde en twijfelde enorm aan mezelf.

Ik kreeg sterk het gevoel iets heel erg fout gedaan te hebben.

Hierdoor raakte ik op haar en haar gedrag gefocust, wilde het goed maken…..alleen wist ik eigenlijk niet wat ik goed moest maken.

Ik piekerde me suf over wat ik verkeerd had gedaan.

Mijn vrienden en kennissen verdwenen steeds meer naar de achtergrond.

Tegelijkertijd kon/wilde ik er met niemand over praten, want wat had ik moeten vertellen, ik kon er zelf mijn vinger niet eens op leggen.

Ze zei dat ik gewoon leuke dingen moest doen, maar als ik dan iets leuks deed voor mezelf, gaf ze me het gevoel dat ze het niet oké vond.

Ik raakte totaal uit balans.

Na 3 lange jaren kon ik ontsnappen, met het laatste restje menselijkheid dat ik nog in me had.

Wat volgde waren jaren van eenzaamheid, waarin ik probeerde te helen. Steun was er niet.

Na jaren aanmodderen besloot ik mezelf vrijwillig op te laten nemen, omdat ik er in mijn eentje niet uitkwam.

Dit had ik achteraf gezien, nooit moeten doen. Na veel onkunde, medicatie en machtsmisbruik, was er helemaal niks meer van mij over.

Ze waren niet bekend met narcistisch misbruik en ik kreeg het label borderline opgeplakt. Uiteindelijk werd pas veel later CPTTS vastgesteld.

Pas toen ik begeleid ging wonen ben ik beetje per beetje opgeknapt.

Daar ontmoette ik iemand waar ik gevoelens voor koesterde. Die waren wederzijds.

Wat zij voor mij deed had nog nooit iemand gedaan, ze was lief, gaf om mij, kwam vaak met leuke verrassingen.

En toch had ik al vanaf het begin het gevoel dat er iets niet klopte. Ik heb haar toen stevig onder de loep genomen om het addertje onder het gras te vinden, maar ik vond niks. Pas later bleek het addertje een ware ratelslang. Zij heeft mij niet fysiek maar wel emotioneel zwaar misbruikt.

Ik was toen erg in de war en dacht dat wat ik voelde nog verwerking was van de vorige relatie.

Omdat ik op mijn hoede bleef heb ik me (gelukkig) niet 100% aan haar kunnen geven. We hadden hier vaak conflict over.

Mijn toenmalige psychologe wees me erop dat zij precies hetzelfde deed als mijn ex-vriendin. En toch twijfelde ik nog aan mezelf.

Pas toen een vriendin mij wat boeken gaf over narcistisch misbruik viel de puzzel samen.

Tijdens het lezen werd me steeds duidelijker dat ik weer te maken had met een narcist. Bovendien kwam ik er toen ook achter dar mijn vader er ook één was.

Ik ben nu een jaartje weg bij haar en kom voor het eerst in mijn leven een beetje tot rust. Ik heb inmiddels een veilige plek voor mezelf gecreëerd. Ben ondertussen ook weer in therapie bij een psychologe met kennis van narcistisch misbruik.

Het belangrijkste dat ik heb geleerd, is dat ik naar mijn intuïtie moet luisteren.

Daarnaast ben ik me nu ook bewust van het feit, waarom ik narcisten aantrek.

De manier waarop we relaties aangaan begint zich te vormen gedurende de eerste jaren van ons leven. Kinderen van narcistische ouders hebben allemaal een groot gebrek aan zelfvertrouwen. Hoewel ze sterk en krachtig overkomen, hebben ze een te groot aanpassingsvermogen. Leven met een narcistische ouder heeft ze als het ware getraind in de omgang met giftige mensen.

Dit soort gedrag herhaalt zich dan ook vaak in hun latere relaties. Ze herkennen narcisme als iets vertrouwd en in combinatie met hun overdreven aanpassingsvermogen zijn ze geneigd zichzelf weer compleet weg te cijferen. Het komt dus niet zelden voor dat je als kind van een narcistische ouder, thuiskomt met een narcist.

Omwille van privacyredenen zijn namen gefingeerd.

Wil jij ook je verhaal anoniem delen? Stuur dit naar stellanovacoach@gmail.com