Brief aan de man van mijn HEL

Stefan,

Na 18 jaar het leven met jou gedeeld te hebben, kan ik het niet eens meer opbrengen om lieve of liefste voor jouw naam te schrijven.

18 jaar geleden werd ik verliefd op jou. Op je charmes, je lach, je uitstraling. Ik voelde mij enorm aangetrokken tot jouw wereldje. De drang was groot om te bewijzen hoe stoer en wild ik was, om boven de rest uit te stijgen, het verschil te maken tegenover al die andere vrouwen die op de loer lagen om jou van mij af te pakken.

Ik voelde me emotioneel afhankelijk worden van jou, maar wilde je niet kwijt.

Heb je dat gevoeld vraag ik me nu af, want alles wat ik deed en zei was erop gericht JOU te pleasen.

Toen je me opbiechtte, het bed gedeeld te hebben met een ‘vriendin’ en me vertelde dat je ‘AAN MIJ MOEST DENKEN TIJDENS DE SEKS EN JE TROUW AAN MIJ WILDE ZIJN’ stopte mijn goed gevoel over jou en de relatie die je onderhield met je vriendinnen, zoals je ze noemde.

Vriendinnen waarmee je intiem was terwijl je zei ‘het is maar vriendschap hoor’.Om jezelf goed te praten naar mij, de enige vrouw die écht voor je wilde gaan en die je zover had gekregen om smoorverliefd op je te worden.

Je vriendinnen bleven een grote rol spelen tijdens onze relatie.

Ik vertrouwde je niet, maar ik was bang om alleen te zijn, geen liefde en aandacht meer te krijgen van een man. Onze seks was goed maar achteraf zie ik in dat het al die jaren alleen maar om de seks ging en niet om liefde. Je wilde geen kus in je nek, je wilde alleen seks, en ik ging daarin mee, in de hoop dat je uiteindelijk toch emotioneel voor mij zou zwichten.

Korte rokjes en laarzen met hoge hakken, dat vond je mooi. En ik droeg dat ook, net als al jouw vriendinnen.

Als je spijt had, zei je de allerliefste dingen tegen me, en pas dan liet je mij echt voelen dat ik de enige was, en zo ging het maar door en door.

Je gokverslaving viel mij steeds vaker op, ik kwam in een leven terecht waar ik eigenlijk niet in wilde leven, maar ik verlangde naar onze intieme momenten, dat gaf me het gevoel dat je er echt was voor mij, want dan liet je me horen wat ik wilde horen. Deze momenten had ik broodnodig om sterk te blijven en zeker te zijn van mezelf.

Er zijn genoeg alarmbellen afgegaan in onze relatie, maar ik wilde zo graag samen zijn met jou, tot kinderen maken met je, alles om jou te laten zien dat ik je wel gelukkig kon maken.

Ik denk dat je niet half weet hoe ik ben gegroeid, hoe ik je ware gezicht heb leren kennen en zag hoe je iedereen verblindde met je masker in de buitenwereld. Je kreeg dankzij dat masker het applaus, broodnodig om je goed en machtig te laten voelen.

Dat lukte je telkens, met geld ja, maar niet met liefde.

Onze kinderen heb ik grotendeels zelf opgevoed. Jij lag ‘s morgens dan laveloos in ons bed, nadat je de nacht doorbracht in de kroeg met een vriendin.

Je zal vast zielig verteld hebben dat ik je aanviel, nadat je mij de hele avond voor alles en nog wat uitmaakte. Ik moest opgenomen worden, het huis uit. Dan zou je de vlag buitenhangen, maar degene die gek is, ben ik niet maar jij

Ja, ik viel je als eerste aan, dat vind je heel erg belangrijk om te vermelden, om jezelf goed te praten. Dat je als antwoord daarop, mijn neus brak, daar heb je het liever niet over.

Je ware ik, heb ik nu door.

Jouw leven gaat nu verder met dé vriendin waar we jaren ruzie over hadden. Zij was het luisterend oor, toen je je wel ‘schoon’ moest praten omdat je aanvoelde dat je masker bij mij uitgespeeld was. Er moest een nieuwe prooi worden gezocht, getriggerd door jouw overtuigend zelfmedelijden.

Ik was de boze heks, en je zorgde ervoor dat ze nooit zou geloven wat er zich tussen de 4 muren afspeelde bij ons thuis. Het masker dat je afzette eenmaal thuis, waardoor de kinderen en ik op onze tenen liepen zodra we de sleutel in het slot hoorden.

Ik zie nu in dat je heel erg ziek bent.

Ja, ik vertoonde raar gedrag, dat besef ik maar al te goed. Maar dat was het resultaat van het gedrag die je gebruikte in een geslaagde poging om mijn eigenwaarde te vermoorden.

Ik weet nu dat je helemaal niets voelt.

Wat jij belangrijk vindt, is hoe de buitenwereld naar je kijkt, je kickt op het gevoel speciaal te zijn.

Mij interesseert de buitenwereld niks, mijn kinderen laten mij speciaal voelen. En ik denk dat je daar best jaloers op bent.

Ik vind je de grootste lafaard die er bestaat omdat je nooit het voortouw hebt genomen om eerlijk te zijn tegen mij, maar volgens mij weet jij niet eens wat eerlijkheid is.

Ik weet wel dat jij weet wat bedriegen, vreemdgaan, en liegen is.

Niets meer dan een gebruiksvoorwerp was ik voor jou, iemand die er altijd was en je altijd hielp.

Ook onze kinderen komen er straks achter dat alles bij jou een spel is. Hoe dom was ik om jou te kiezen als vader voor mijn kinderen. Ze zullen nooit een liefdevolle vader in jou ervaren. Dat doet me zoveel pijn, omdat ik dat juist wel heb mogen voelen.

Mijn vader maakte het verschil, ik mis hem nog iedere dag. Niet dat jij er iets om geeft. Want dat snap je gewoon niet.

Jij kan niet veranderen, omdat je eenvoudigweg geen zelfreflectie hebt.

Rust vinden kan je alleen bij jezelf en niet bij een ander.

Je hebt rust gevonden bij haar, zeg je, maar dat zei je toen ook bij mij.

Alles wat ik was, heb jij bij mij weggehaald, en daar ben ik zelf ook schuldig aan, maar wat weg is, kan ook weer terug komen. En deze keer zal ik ervoor waken dat niemand mij dit nog afpakt.

Mireille.