Dansen met de duivel

Het is geen toeval dat de favoriete danspartner van de narcist, codependent is.

Twee tegengestelde maar perfecte tegenhangers: de pleasende partner (gever) en de controlerende partner (nemer).

De codependent vindt narcistische danspartners aantrekkelijk.

Er is een intense aantrekkingskracht voor de charmes, het lef en het uitgebreid zelfvertrouwen van de dominante persoonlijkheid van de narcist.

Wanneer de codependent en de narcist samenkomen in een relatie, ontvouwt hun dans zich in eerste instantie zonder enige moeite. 

De narcistische partner behoudt de leiding en de codependent volgt. Die rollen lijken hen beide natuurlijk af te gaan omdat ze deze al hun hele leven uitoefenen.

De codependent geeft onbewust -in een soort trance- zijn ruimte op, en omdat de narcist gedijt op controle en macht, is de dans perfect gecoördineerd. Niemand wordt (vooralsnog) op de tenen getrapt.

Onvervuld verlangen

Hier is een simpele verklaring voor.

De codependent geeft altijd meer dan hij ooit terugkrijgt.  

Als gulle danspartners lijken ze vergroeid de dansvloer.

Eeuwig wachtend op het volgende nummer, waarbij ze naïef hopen dat de narcistische partner eindelijk hun behoeftes zal begrijpen én invullen.

De codependent verwart zorg en opoffering met loyaliteit en liefde.

Hoewel hij trots is op zijn volhardende toewijding aan de persoon van wie hij houdt, voelt hij zich na verloop van tijd niet gewaardeerd en gebruikt.

Hij verlangt ernaar geliefd te zijn, maar door zijn (onbewust bewuste) keuze van danspartner komt zijn droom nooit uit.

Als codependent zit je als het ware gevangen in een vastgeroest patroon van geven en opofferen, zonder enige perspectief om dit ooit van je partner te zullen ontvangen.

Je doet alsof je van de dans geniet, maar verbergt achter je glimlach gevoelens van woede, moedeloosheid en verdriet omdat je geen actieve rol speelt in deze danservaring.

De codependent is ervan overtuigd nooit een danspartner te zullen vinden die van hem zal houden voor wie hij is, in tegenstelling tot wat hij voor de ander kan betekenen. Zijn laag zelfrespect en pessimistisch denken manifesteert zich in een vorm van vervormde hulpeloosheid die hem uiteindelijk op de dansvloer gegijzeld houdt met de narcistische partner.

Ik leid, jij volgt

De narcistische danser voelt zich, net als de codependent, aangetrokken tot een partner die zich perfect voegt. Iemand die hem de dans laat leiden en hem tegelijkertijd krachtig, bekwaam en gewaardeerd laat voelen.

Met andere woorden, de narcist voelt zich het meest op zijn gemak bij een danspartner die zijn zelfingenomen en gewaagde, egoïstische dansstijl bewondert. Narcistische dansers zijn in staat om altijd de richting van de dans te bepalen omdat ze altijd partners aantrekken die een gebrek aan eigenwaarde en zelfvertrouwen bezitten. 

Met zo’n goede vervoegende begeleider zijn ze in staat om zowel de danser als de dans volledig onder controle te houden.

De codependent gelooft dat hij waardeloos is zonder de narcist. Hij is ervan overtuigd dat hij het alleen niet zou kunnen redden. Dit is net wat de narcist hem voedt  omdat de narcist de codependent nodig heeft om zijn ego te voorzien van validatie. En hier ontstaat de vicieuze cirkel.

Hoelang dans jij al (of heb je gedanst) met de verkeerde partner?

Inzicht in codependentie

Zonder eigenwaarde en gebrekkige zelfliefde is de codependent dus niet in staat om wederkerige partners te kunnen kiezen.

Tot ze besluiten om hun codependentie patronen onder ogen te zien en deze te doorbreken zullen ze steeds hervallen in het ritme van deze repeterende disfunctionele dans.