Er was eens…

… een ondernemer, een ware Zonnekoning*. In een naburig land, waar de tulpenpracht een typische bezienswaardigheid was.

Zijn bedrijf was zijn kasteel. Zijn naam, een handelsmerk. Zijn volgzame onderdanen, gewillig personeel die in zijn web gevangen zat.

Hij was charmant en welbespraakt en straalde veel zelfvertrouwen uit.

Een echte leider. Dol op erkenning en herkenning. Dol op benefieten en goede doelen.

Altijd bezig om de zwakkeren en zieken te helpen. Zijn goedheid graag uitvoerig vertoonde aan zijn omgeving door een drugsverslaafde aan te nemen en op zijn kosten af te laten kicken.

Zie hoe goed ik ben!

Zijn imago van redder aandikte via een tool genaamd Fakeboek.

Deze Zonnekoning woonde in een klein bijgebouw vlak naast zijn kasteel.

Want zijn onderdanen moesten geloven dat hij een edele, simpele weldoener was.

Vanuit dat klein, nietszeggend gebouw hield hij ze allen nauwlettend in de gaten, van zonsopgang tot zonsondergang.

De loonslaven, werkten hard en onophoudelijk om de Zonnekoning te behagen.

Immers, de stalen volbloeden die hen overal naartoe brachten, waren uniek en wondermooi en blonken als een spiegel in de zon. Daar stond iets tegenover: hun slaafsheid en volledige toewijding.

De koning was slim, zeer slim. Verdeel en heers was zijn motto. Hij verzamelde allemaal zwakke schakels rond zich heen. Jong en naïef, slim maar bescheiden, arm en gewillig.

Hij kocht hun ziel en toewijding. Zijn macht (en ego) groeide en groeide.

De arme, zwakke naïeve zieltjes, keken vol bewondering op naar de machtige Zonnekoning.

Hij glimlachte tevreden, ze hingen allen aan een touwtje.

Net als marionetten, die bewogen op zijn commando.

Een slim dienstmeisje verwoorde het adequaat. ‘De Zonnekoning is een goede man, zolang je naar hem luistert’. Ze wist niet half hoe dicht ze bij de waarheid kwam.

De inner circle van de koning werd door hem zorgvuldig geselecteerd. Sterke, slimme mensen, met allen een grote zwakte: Te veel empathie en goedheid. People pleasers. Alles wat de Zonnekoning NIET was.

Hij was niets anders dan een machtswellusteling en heel zijn koninkrijk draaide om zijn persoonsverheerlijking.

Op een mooie winterse dag, stelde de koning een mooie, lieve buitenlandse dame voor aan zijn onderdanen. Ze keken vol bewondering naar haar. De Zonnekoning straalde van…macht.

De vrouw zag de Zonnekoning in eerste instantie als een barmhartige weldoener. Ze was trots om aan zijn zijde te staan. Tot ze hem meedogenloos zijn onderdanen zag afblaffen.

Ze ontdekte beetje per beetje zijn echte innerlijke (kwel)geest.

Hij schonk haar steeds minder aandacht, met als reden dat hij al zijn tijd moest besteden aan zijn onderdanen (personeel) en kasteel (bedrijf). Haar pure, onbaatzuchtige liefde kon hem niet bekoren. Het was macht dat hem vervulde van geluk.

Ze besloot dat de Zonnekoning haar liefde niet waard was, en stapte op een regenachtige dag op haar stalen boerenpaardje, terug naar het naburig buurlandje waar ze vandaan kwam.

Haar gedachten gingen nog vaak naar de vele onderdanen van de Zonnekoning, die niet de kracht hadden te ontsnappen uit het web van de manipulerende koning.

De Zonnekoning was als kind zwaar geremd in zijn autonomie. Zijn ouders zagen weinig kwaliteiten en talent in hem.

En de Zonnekoning leefde nog eenzaam en ongelukkig.

The End!

Autonomie en narcisme uitgelegd

Wanneer de jongvolwassene op eigen houtje wil ondernemen en de ouders hem daartoe de kans niet geven, wordt zijn behoefte aan autonomie gefrustreerd. De persoon kan dan het gevoel ontwikkelen dat het niets zelf kan.

Systematische frustratie leidt tot onzekerheid, angst of depressie.

Dat vraagt om een uitweg en narcisme kan die uitweg bieden.

Door je kwetsbaarheid te ontkennen, te roepen hoe geweldig en bijzonder je bent, jezelf op te blazen en je energie naar buiten te richten, raak je steeds verder verwijderd van die angstige, verwaarloosde en boze kern.

De aandacht en het applaus van anderen heb je nodig om het superbeeld van jezelf te onderstrepen.

Voor enige wederkerigheid in contacten is nauwelijks meer ruimte, en als anderen niet met applaus maar met kritiek komen, schop je die van je af, omdat scheuren in je verdedigingswal de angstige, boze kern blootleggen.

De narcistische CEO

Narcistische bazen zijn grote opportunisten. Ze gebruiken je enkel en alleen om hun eigen doelstellingen te behalen. Ze hebben geen interesse in jouw belang. Mocht je twijfelen of jouw baas een narcist is, ga dan eens na hoe vaak hij of zij een vraag aan jou stelt. Wat jij leuk vindt aan je werk? Wat jouw carrièredoelstellingen zijn? Hoe het privé met je gaat? Narcisten hebben een huiveringwekkend gebrek aan empathie.

Op het eerste gezicht straalt een narcistische baas zelfvertrouwen uit. Hij weet wat hij wil en dat willen we natuurlijk zien bij een echte leider. Helaas is meestal het tegendeel waar en wordt hij beheerst door angsten. Zolang hij jou kan laten doen of zeggen wat hij graag ziet of hoort, hoeft hij zijn eigen angsten niet te voelen. Een narcistische baas wil graag en ALLEEN erkenning.

Ze zijn arrogant, vinden zichzelf enorm belangrijk, geloven dat ze bijzonder zijn en over unieke talenten beschikken, lijden aan grootheidswaanzin, zijn manipulatief en kennen geen empathie.

Narcistische bazen zien wel het grote geheel, hebben een sterke visie en weten mensen achter hun denkwijze te scharen, maar ze zijn niet goed in samenwerken met anderen en dat breekt ze uiteindelijk op.

Van hun goede eerste indruk blijft weinig over zodra hun medewerkers door krijgen hoe de narcist te werk gaat.

Huiveringwekkend, frusterend en vreselijk ongezond om met dergelijke mensen te moeten samenwerken

Deze werkgever kan je ophemelen zodat je met een veer in je kont als een dolle aan de slag gaat om je vervolgens enkele dagen later te vernederen door te zeggen dat je niet de beste bent voor het werk, maar dat dat ook niet erg is. Hij speelt het spel zo goed dat slechts weinige doorhebben hoe manipulerend deze man is.

Helaas herken je slechts een narcist door hem/haar dichtbij mee te maken.

Geen weekje, maar gedurende een langere tijd. Op afstand? Onmogelijk om ze te écht meteen te herkennen Sommigen onder ons hebben er decennia lang mee te maken gehad zonder dat ze wisten dat ze met een narcist te maken hadden.

Maar er is één troost, na je ervaring met de narcist zal je buikgevoel de volgende keer alle alarmbellen laten afgaan. Leer naar je intuïtie luisteren.

Het zal je altijd waarschuwen en nooit in de steek laten.

*(Een ‘Zonnekoning’ is een manager die zich gedraagt als alleenheerser en die geen tegenspraak duldt).