Dark Triad

De Dark Triad is een construct van negatieve persoonlijkheidseigenschappen dat psychopathie, narcisme en machiavellisme omvat.

Psychopathie omvat hoge impulsiviteit, zucht naar sensatie, lage empathie en lage angst (Hare, 1985).

Narcisme omvat dominantie, zich superieur voelend en grootheidswaan (Raskin & Hall, 1979). Machiavellisme is de manipulatieve persoonlijkheid waarbij vaak gebrek is aan interpersoonlijk begrip (Christie & Geis, 1970)

Mensen met deze eigenschappen zijn geobsedeerd met zichzelf, en hebben moeite zich te verplaatsen in de gevoelens van de anderen.

Hierdoor kenmerken de relaties die ze aangaan, zich overheersend als beledigend en controlerend.

Partners worden gemanipuleerd, gebruikt en misleid door een scala aan manipulatietactieken voordat ze abrupt worden gedevalueerd en bij het oud vuil gezet.

Een veel voorkomende vraag is of het nageslacht van een persoon met deze eigenschappen anders zou worden behandeld dan de liefdespartners van de persoon.

Met andere woorden, kan een echte narcist ooit oprecht van iemand houden?

Narcisten kunnen nooit echt van iemand houden

Dit verandert niet eenmaal ze kinderen hebben. Er is geen oerinstinct aanwezig om het kind te beschermen, omdat het kind niet als een eigen individu wordt gezien, maar slechts als een hulpmiddel waarover ze beschikken.

Door hun gebrek aan empathie en verbinding met hun hart zijn ze niet in staat om van een ander te houden.

Ze hebben de neiging om hun kinderen te zien als een verlengstuk van zichzelf en als bezit.

Dus in plaats van het klassieke ‘Ik ga je overladen met liefde en zorg zodat je kunt opgroeien tot een geweldige persoon’, voelen en denken ze ‘Je wordt verondersteld op te groeien en te doen wat ik wil, om ervoor te zorgen mijn trofee te zijn’.

Dit is allesbehalve opgroeien in een veilige en gezonde omgeving als kind. In plaats van te worden opgevoed en geleerd over grenzen en zelfbehoud, zal een kind van een narcist opgroeien zonder eigenwaarde.

 

Ik mag alles, want jij bent mijn bezit

Er zijn geen emotionele grenzen. Er is geen respect.

Hierdoor weten kinderen van narcisten niet wat grenzen überhaupt betekenen.

Van het kind wordt verwacht dat het allerlei functies vervult. De narcist is emotioneel vaak erg ongelukkig, ondanks zijn opgeblazen imago. Dit is enkel een cover om een laag zelfbeeld te maskeren. Om te ontsnappen aan de realiteit.

Hierdoor brengen ze onnodige emotionele bagage over op hun kinderen, die worden gebruikt als een luisterend oor voor hun problemen. Ze zijn een bron van emotionele troost.

De narcist vindt niet zelden dat zijn kinderen verplicht voor hem/haar moeten zorgen tot aan zijn dood.

Hierdoor mengt de narcistische ouder zich graag in de verschillende relaties van zijn kind(eren) en stoken ze bewust ruzie en drama zodat het kind single blijft.

Fysieke en verbale straf

De narcist straft het kind naast verbaal ook fysiek. Dit wordt echter moeilijker naarmate het kind ouder wordt, omdat het sterker en bewuster wordt.

De narcistische ouder zal dit tegengaan door zijn of haar gevoel van eigenwaarde te ontwortelen.

Uitlatingen over uiterlijk scoren hoog in het lijstje van de narcist.

Elke positieve prestatie van het kind wordt ook meteen opgeëist door de ouder. ‘Dat je goed bent in piano spelen, is mijn verdienste, want ik betaal al die dure lessen.’

Het kind wordt geconditioneerd met de gedachte dat hij/zij niks kan en er niet toe doet

Het ‘lievelingskind’ (Golden child) versus de ‘zondebok’ (Scapegoat)

Het is opmerkelijk is hoe vaak éénzelfde machtsdynamiek zich afspeelt in het gezin van een narcistische ouder met meer dan één kind.

De zondebok is de oorzaak van alle ergernissen van het gezin, terwijl het lievelingskind wordt opgehemeld en overladen met aandacht en lof.

Beide zijn projecties van de narcistische ouder, valse identiteiten toegewezen aan kinderen die hun best doen met de rollen die hen worden toebedeeld.

De zondebok dient als doelwit van woede en schuld. Het lievelingskind fungeert als de trots van het gezin, waarvan de successen worden gevierd en de mislukkingen worden bedekt. De mislukkingen van het goede kind worden soms ook toegeschreven aan de zondebok.

De kinderen worden onderling tegen elkaar uit gespeeld met de bedoeling concurrentie te creëeren.

Het verloren kind (lost child)

Dit kind vermijdt interacties met andere familieleden. Het is het een stil, dromerig kind dat weet te ontsnappen aan de familiedynamiek door zich klein en stil te maken. Het kind blijft uit de buurt van conflicten en brengt veel tijd alleen door.

De functie van dit kind is vergelijkbaar met dat van het lievelingskind. Omdat het verloren kind zelden in de problemen zit, kan de narcist er dankbaar naar verwijzen om aan te duiden dat het gezin normaal is.

Geen van de drie beschreven toegepaste dynamieken tussen de narcist en zijn kinderen hebben echter iets met liefde te maken.

In een gezonde, liefdevolle opvoeding pas je je verwachtingen aan aan je kind en NIET ANDERSOM.