Tevreden nip ik van mijn witte wijn. Ik zit voldaan vanop mijn terras naar mijn nieuwe woonkamer te kijken. Twee dagen terug stond dezelfde woonkamer opgevuld door tientallen kartonnen verhuisdozen. Inmiddels is het een warme thuis voor mij en de kinderen.

Deze nieuwe thuis staat symbool voor een gloednieuw begin.

Na de zoveelste verzoening tussen Peter-Jan en mij, en het zoveelste fysieke geweld heb ik drie maanden geleden alle contact verbroken. Social media, telefoon, mail, en als klap op de vuurpijl ben ik verhuisd naar een naburig dorp. Ik heb nu alles op alles gezet om voorgoed los te komen.

Die avond liet ik hem binnen, omdat ik niet de kracht had hem te laten staan.

Omdat ik bezorgd was dat hij dronken op de weg zou rijden.

Omdat ik niet met mijn veiligheid bezig was.

Omdat ik dacht hij veranderd was.

Dat heb ik geweten.

Toen hij binnenkwam kreeg ik gelijk een slag in mijn gezicht. De verwijten, verwensingen en bedreigingen kwamen in salvo’s uit zijn mond. De buren hebben me gered.

Onder druk van mijn familie heb ik aangifte gedaan. Omdat het moet stoppen.

Omdat ik dit niet verdien.

De eerste paar weken was ik strijdvaardig en vastbesloten. Het ging me makkelijk af. Sinds een paar dagen komt het gemis naar boven, vooral ingegeven door het denken aan onze mooie momenten samen. Ik probeer dan afleiding te zoeken, de positieve momenten te minimaliseren door het verbale én fysieke geweld, het bedrog en zijn inconsistentie daartegenover te plaatsen. Ik hou nu ook een dagboek bij, waar ik alles wat in me bovenkomt, opschrijf. Het schrijven helpt, het lucht op, en ik lees het vaak terug in moeilijke momenten. En die steken vaak de kop op.

Ik ben mij ervan bewust dat het moeilijk is om afscheid te nemen van een relatie waarin je veel hebt geïnvesteerd. De pijn in je hart is normaal, als je de band die je dag in, dag uit hebt gevoed, doorknipt. Van iemand houden is nooit een goede reden om in een toxische relatie te blijven hangen. Deze pijn hoort erbij en zal overgaan, dit is mijn dagelijkse mantra geworden.

Ik prijs me gelukkig niets meer van hem gehoord te hebben. Ik voel dat ik nog te zwak ben om zonder mentale kleerscheuren, een onverwachtse confrontatie te ondergaan.

Mijn vaste rituelen heb ik vervangen. Andere bakker, supermarkt, brasserie en vaste tentjes waar ik graag kom.

Ja, het is een opoffering, maar wel eentje voor mezelf.

En zelfliefde is wat ik nu nodig heb.

STELLA NOVA Coaching behoudt alle intellectuele eigendomsrechten met betrekking tot deze site en de daarop weergegeven informatie. Niets uit deze website mag op enigerlei wijze worden overgenomen zonder toestemming. ©